Dinsdag 21 juni
Blijf op de hoogte en volg Rokus
21 Juni 2016 | Oostenrijk, Maurach
Dinsdag 21 juni.
Als je zo langzamerhand je af begint te vragen hoe lang onze vakantie nog duurt en dus de verslagen nog in je mailbox verschijnen kan ik je geruststellen. Over twee dagen zijn we weer thuis. Dus nog even doorbijten.
Het is vandaag niet alleen de langste dag qua daglicht maar ook onze langste wandeling in de bergen deze vakantie. In totaal zijn we vijf uur aan de wandel geweest (met 2 rustpauzes). We zijn boven op de berg begonnen (1815 meter) en vijf uur later waren we in het dal (560 meter). Op de weg (al is de term weg wel heel optimistisch voor een pad waar koeien op liggen te herkauwen en te bemesten) naar beneden kunnen genieten van vergezichten en een prachtige waterval. En voor wie nog twijfelt: dalen is een stuk zwaarder dan klimmen. We zitten nu dus met lichtelijk verzuurde benen in onze serre te genieten van het laatste daglicht en de eerste sterren (klein kansje).
Na onze avondmaaltijd spelen we altijd een potje tafeltennis. Gedeeltelijk om de spijsvertering op gang te brengen en gedeeltelijk om te kijken wie er de beste is. Aan het einde doen we nog een poging om het wereldrecord balletje overslaan te verbeteren. We zijn tot 244 gekomen. Het lijkt me nog niet nodig om op te zoeken wat het huidige record is.
Morgen, onze laatste dag doen we nog van alles. Maar wel alles met gebruik van zo min mogelijk (menselijke) energie: stoomtrein, boot, nog een keer boot, bus, kabelbaan (op) en kabelbaan (neer), stoomtrein en nog een keer stoomtrein.
Als je zo langzamerhand je af begint te vragen hoe lang onze vakantie nog duurt en dus de verslagen nog in je mailbox verschijnen kan ik je geruststellen. Over twee dagen zijn we weer thuis. Dus nog even doorbijten.
Het is vandaag niet alleen de langste dag qua daglicht maar ook onze langste wandeling in de bergen deze vakantie. In totaal zijn we vijf uur aan de wandel geweest (met 2 rustpauzes). We zijn boven op de berg begonnen (1815 meter) en vijf uur later waren we in het dal (560 meter). Op de weg (al is de term weg wel heel optimistisch voor een pad waar koeien op liggen te herkauwen en te bemesten) naar beneden kunnen genieten van vergezichten en een prachtige waterval. En voor wie nog twijfelt: dalen is een stuk zwaarder dan klimmen. We zitten nu dus met lichtelijk verzuurde benen in onze serre te genieten van het laatste daglicht en de eerste sterren (klein kansje).
Na onze avondmaaltijd spelen we altijd een potje tafeltennis. Gedeeltelijk om de spijsvertering op gang te brengen en gedeeltelijk om te kijken wie er de beste is. Aan het einde doen we nog een poging om het wereldrecord balletje overslaan te verbeteren. We zijn tot 244 gekomen. Het lijkt me nog niet nodig om op te zoeken wat het huidige record is.
Morgen, onze laatste dag doen we nog van alles. Maar wel alles met gebruik van zo min mogelijk (menselijke) energie: stoomtrein, boot, nog een keer boot, bus, kabelbaan (op) en kabelbaan (neer), stoomtrein en nog een keer stoomtrein.
-
23 Juni 2016 - 19:35
Ingeborg :
Geniet van de laatste dag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
