vrijdag 19 juni (5035 meter)

Er zullen wel gaten vallen in het verhaal, maar vandaag even een stukje over vandaag. Vanochtend met auto met gids/chauffeur en George natuurlijk, naar de Cotopaxi gereden.
Een rit van ruim twee uur. Het weer werkte eerlijk gezegd niet helemaal mee, maar dat mocht de pret niet drukken. Als het helder is kun je namelijk de top van de vulkaan, onder zijn dikke laag ijs van de gletscher zien liggen, maar helaas, wij troffen behoorlijk wat bewolking, waar de nodige neerslag in allerlei variaties uit naar beneden kwam. Ondanks dat gingen we welgemoed op weg vanaf de parkeerplaats op een hoogte van 4600 meter via een lekker slingerd pad vol met rotsen en gruis van het vulkanisch gesteente naar het "base-camp" dat op ruim 4800 meter ligt.
Als je dat leest dnek je: oh, maar 200 meter omhoog... Tel daar dan de hoogte bij op, dan kun je jej nog waarschijnlijk niet voorstellen hoeveel moeite het kost om boven te komen. Elke stap die je zet komt uit je tenen en stuitert via je hoofd heen en weer, totdat je besluit om de volgende stap te nemen. Dat schiet niet erg op, maar met moed, beleid en trouw kom je uiteindelijk bij de hut. Daar hebben we even geacclimatiseerd en zijn toen heel dapper nog 200 meter omhoog geklommen naar de gletscher! De foto´s laten een triomferend gezelschap zien, maar daar moeten jullie nog even op wachten tot we of sneller internet hebben of tot we thuis zijn. Sorry :)
Btw: realiseren jullie je, dat we dus hoger zijn geweest dan de hoogste berg in Europa!!!!
Nu zitten we bij te komen en gaan weer vroeg slapen waarschijnlijk, want die hoogte blijft behoorlijk wat energie vragen. Tot zover dan weer voor vandaag. Morgen gaan we een dagje rustig aan doen. Misschien even naar een "mall" (hij schijnt niet overeen te komen met Amerikaanse maatstaven, maar mogelijk toch leuk om even rond te lopen.) En een lunch buiten de deur: nooit verkeerd. Dag allemaal. Tot de volgende update. Groeten van Hieta en Rokus.