3 maart 2019
Blijf op de hoogte en volg Rokus
03 Maart 2019 | Argentinië, El Calafate
Zondag 3 maart 2019
Als er ergens een kabelbaan in de buurt is dan gaan we bergop. Vijf kilometer buiten het dorp is een berg met de weidse naam Cerro Otto, iets meer dan 1400 meter hoog en dus niet echt hooggebergte maar de uitzichten zijn prachtig. In het dorp konden we met een gratis shuttle naar de kabelbaan. En daar kregen we met wat zachte drang seniorenkaartjes aangesmeerd. Dat scheelde 250 pesos. Zo wil ik wel oud worden!
Er staat best wel wat wind en de kabelbaan slingerde wel wat meer dan we gewend waren, maar we kwamen natuurlijk veilig boven. Daar hebben we nog een korte wandeling naar een uitzichtpunt gemaakt. Bij terugkomst bleek dat het pad voor de rest van de dag gesloten was ivm de wind, die toch wel aan het aantrekken was. Na een cappuccino met appelstrudel wilden we wel terug naar het dal maar......... Door de sterk toegenomen wind was de kabelbaan buiten bedrijf genomen. Ik zag de veldbedjes met noodrantsoen al op mijn netvlies verschijnen. Maar helaas of gelukkig bleek de oplossing een stuk minder spannend. Er werden wat bussen geregeld waarmee iedereen van de berg gehaald werd.
Terug in het dorp hebben we ons nog suf lopen zoeken naar een pinautomaat, die ons aan de laatste pesos kon helpen. Daar kwamen we erachter dat we al heel de reis een foute wisselkoers hanteerden. En het mooie was dat het ook nog in ons voordeel was.
Vanavod maar eens een toetje nemen.
Als er ergens een kabelbaan in de buurt is dan gaan we bergop. Vijf kilometer buiten het dorp is een berg met de weidse naam Cerro Otto, iets meer dan 1400 meter hoog en dus niet echt hooggebergte maar de uitzichten zijn prachtig. In het dorp konden we met een gratis shuttle naar de kabelbaan. En daar kregen we met wat zachte drang seniorenkaartjes aangesmeerd. Dat scheelde 250 pesos. Zo wil ik wel oud worden!
Er staat best wel wat wind en de kabelbaan slingerde wel wat meer dan we gewend waren, maar we kwamen natuurlijk veilig boven. Daar hebben we nog een korte wandeling naar een uitzichtpunt gemaakt. Bij terugkomst bleek dat het pad voor de rest van de dag gesloten was ivm de wind, die toch wel aan het aantrekken was. Na een cappuccino met appelstrudel wilden we wel terug naar het dal maar......... Door de sterk toegenomen wind was de kabelbaan buiten bedrijf genomen. Ik zag de veldbedjes met noodrantsoen al op mijn netvlies verschijnen. Maar helaas of gelukkig bleek de oplossing een stuk minder spannend. Er werden wat bussen geregeld waarmee iedereen van de berg gehaald werd.
Terug in het dorp hebben we ons nog suf lopen zoeken naar een pinautomaat, die ons aan de laatste pesos kon helpen. Daar kwamen we erachter dat we al heel de reis een foute wisselkoers hanteerden. En het mooie was dat het ook nog in ons voordeel was.
Vanavod maar eens een toetje nemen.
-
04 Maart 2019 - 11:31
Jan:
Die laatste twee regels. Mooi.
Een toetje nemen. Zo ken ik je weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
