17 januari 2018
Blijf op de hoogte en volg Rokus
18 Februari 2018 | Spanje, Valencia
17 februari 2018.
Valencia dus. Over het hoe en waarom later mogelijk meer. Vandaag beperken we ons tot de reis en eerste indrukken.
Het eerste gedeelte van huis tot Schiphol was niet het meest boeiend. De bladeren waren immers al van de bomen en er was nauwelijks wind dus de NS had werkelijk geen enkel ovaal wiel om de treinen niet op tijd te laten rijden. En zelfs de huishoudbeurs in de Amsterdamse RAI kon geen roet in het eten gooien. Als ik ooit overweeg daarheen te gaan, willen jullie dan een vierkant treinwiel op mijn tenen laten vallen.
Dan nu Schiphol. Ten tijde van mijn eerste vliegreis werd iedere reiziger door de toenmalige directeur van Schiphol (dhr Plasman) persoonlijk welkom geheten en werd je vervolgens in de watten gelegd. Tegenwoordig kosten die watten 5 euro en is de directeur vervangen door in hemelsblauw gestoken grondstewards en -dessen. Alles moet je zelf doen: het inchecken, koffers labelen, toilet gaan, je eigen paspoort controleren, en ga zo maar door. Het leuke is dat je er ook nog voor betalen mag. Over de vlucht niets dan goeds. Het toestel was lang niet vol en dat maakt vliegen een stuk leuker. Dan Valencia, de derde stad van Spanje. Het is toch nog zo'n grote stad dat ze een metro hebben. Dan is het logisch dat er bij het metrostation op het vliegveld, waar immers ook niet Spaans sprekende mensen komen, tenminste in het Engels wordt uitgelegd hoe hun metronetwerk werkt. Maar helaas. Maar toegegeven: de dame achter het loket bij de metro wist ons in vier zinnen duidelijk te maken over hoe en met welke metro te reizen. In het Engels! Er is dus nog hoop. Morgen nog meer hoop.
Valencia dus. Over het hoe en waarom later mogelijk meer. Vandaag beperken we ons tot de reis en eerste indrukken.
Het eerste gedeelte van huis tot Schiphol was niet het meest boeiend. De bladeren waren immers al van de bomen en er was nauwelijks wind dus de NS had werkelijk geen enkel ovaal wiel om de treinen niet op tijd te laten rijden. En zelfs de huishoudbeurs in de Amsterdamse RAI kon geen roet in het eten gooien. Als ik ooit overweeg daarheen te gaan, willen jullie dan een vierkant treinwiel op mijn tenen laten vallen.
Dan nu Schiphol. Ten tijde van mijn eerste vliegreis werd iedere reiziger door de toenmalige directeur van Schiphol (dhr Plasman) persoonlijk welkom geheten en werd je vervolgens in de watten gelegd. Tegenwoordig kosten die watten 5 euro en is de directeur vervangen door in hemelsblauw gestoken grondstewards en -dessen. Alles moet je zelf doen: het inchecken, koffers labelen, toilet gaan, je eigen paspoort controleren, en ga zo maar door. Het leuke is dat je er ook nog voor betalen mag. Over de vlucht niets dan goeds. Het toestel was lang niet vol en dat maakt vliegen een stuk leuker. Dan Valencia, de derde stad van Spanje. Het is toch nog zo'n grote stad dat ze een metro hebben. Dan is het logisch dat er bij het metrostation op het vliegveld, waar immers ook niet Spaans sprekende mensen komen, tenminste in het Engels wordt uitgelegd hoe hun metronetwerk werkt. Maar helaas. Maar toegegeven: de dame achter het loket bij de metro wist ons in vier zinnen duidelijk te maken over hoe en met welke metro te reizen. In het Engels! Er is dus nog hoop. Morgen nog meer hoop.
-
19 Februari 2018 - 06:32
Ingeborg:
Veel plezier xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
