16 november- Arthurs Pass
Blijf op de hoogte en volg Rokus
17 November 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
16 november.
Blauwe lucht en een heerlijke wandeling in het vooruitzicht. We hebben geen klagen tot zover. Op dagen dat we actief zijn is het weer tot nu toe ok geweest.
Uit de ruime keuze van wandelingen die hier voorhanden zijn hebben we de 'Scott's track' uitgekozen. Voor deze wandeling moet je in goede conditie zijn, goed gekleed zijn en ervaring hebben in de bergen. Wel goede kleding hadden we, de rest zou wel blijken onderweg. De eerste 20 meter waren al 55 graden omhoog. Na 300 meter verdween het pad en werd het een beek waar we geacht werden om door te waden. En 600 meter na het begin hadden we het idee dat we aan een verkeerde route bezig waren. Gelukkig, na een bocht werd het een begaanbaar pad......... voor 38 seconden dan. We hebben vervolgens 120 minuten over rotsblokken geklauterd, beekjes overgestoken (zonder brug) en ons steeds afgevraagd of dit wel verstandig was om te doen. Je moet immers ook nog terug. Maar de uitzichten werden steeds mooier en dus klauterden we rustig door. Na twee uur werd het dermate stijl dat verder gaan echt niet handig was. Op twee rotsblokken hebben we onze lunch verorberd. Een lunch met uitzicht op 'mount Rolleston' de hoogste top in de buurt (2275 meter). Om ons heen lag her en der een beetje sneeuw en om ons heen dwarrelde 25 sneeuwvlokken. Tijd om af te dalen. En dalen is zeker zo zwaar, zo niet zwaarder dan klimmen. Eenmaal beneden hebben we onszelf een schouderklopje gegeven voor de geleverde prestatie. Na een cappuccino in de lokale bar hebben we nog wat sightseeing gedaan in en rond het dorp. Hierbij hebben we de eerste Kea gezien. Een Kea is een soort van papagaai die kenmerken van een ekster heeft: hij pikt dingen. Vooral rubberen randjes aan auto's vindt hij interessant. Morgen weer een wandeling, maar wel een wat lichtere.
Blauwe lucht en een heerlijke wandeling in het vooruitzicht. We hebben geen klagen tot zover. Op dagen dat we actief zijn is het weer tot nu toe ok geweest.
Uit de ruime keuze van wandelingen die hier voorhanden zijn hebben we de 'Scott's track' uitgekozen. Voor deze wandeling moet je in goede conditie zijn, goed gekleed zijn en ervaring hebben in de bergen. Wel goede kleding hadden we, de rest zou wel blijken onderweg. De eerste 20 meter waren al 55 graden omhoog. Na 300 meter verdween het pad en werd het een beek waar we geacht werden om door te waden. En 600 meter na het begin hadden we het idee dat we aan een verkeerde route bezig waren. Gelukkig, na een bocht werd het een begaanbaar pad......... voor 38 seconden dan. We hebben vervolgens 120 minuten over rotsblokken geklauterd, beekjes overgestoken (zonder brug) en ons steeds afgevraagd of dit wel verstandig was om te doen. Je moet immers ook nog terug. Maar de uitzichten werden steeds mooier en dus klauterden we rustig door. Na twee uur werd het dermate stijl dat verder gaan echt niet handig was. Op twee rotsblokken hebben we onze lunch verorberd. Een lunch met uitzicht op 'mount Rolleston' de hoogste top in de buurt (2275 meter). Om ons heen lag her en der een beetje sneeuw en om ons heen dwarrelde 25 sneeuwvlokken. Tijd om af te dalen. En dalen is zeker zo zwaar, zo niet zwaarder dan klimmen. Eenmaal beneden hebben we onszelf een schouderklopje gegeven voor de geleverde prestatie. Na een cappuccino in de lokale bar hebben we nog wat sightseeing gedaan in en rond het dorp. Hierbij hebben we de eerste Kea gezien. Een Kea is een soort van papagaai die kenmerken van een ekster heeft: hij pikt dingen. Vooral rubberen randjes aan auto's vindt hij interessant. Morgen weer een wandeling, maar wel een wat lichtere.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
